Een zacht gitaarakkoord. De keyboard zet in.
De klanken vliegen rechtstreeks mijn hart in.
Een gevoel van weemoed borrelt in mijn binnenste op.
Ik zie mezelf op de achterbank van de donkerbruine Mitsubishi Galant zitten.
Samen met mijn ouders, broertje en beste vriendin onderweg naar een camping in Zweden. Mijn moeder op de passagiersstoel, die achteromkijkt en het bandje omhoog houdt.
“Deze nog een keer?” We knikken alle drie.
“A lovestruck Romeo sang the streets a serenade, ” zingt de zanger met een warme en melancholische stem. “Finds a streetlight, steps out of the shade.
Says something like, You and me, babe, how about it?”
Ik denk aan mijn middelbareschooltijd op CSG Oostergo in Dokkum. Aan de leuke mensen met wie ik omging. Die ik nu op Facebook of LinkedIn heb, maar te weinig spreek.
Sommige van hen zijn beroemd geworden. Al blijven ze voor mij degene met wie ik met ferme tegenwind op de Houwen door de drek naar school fietste of met een veel te zware schooltas door de Finne en de Jister sjokte.
De nachtelijke gesprekken met Lyske ten Hoeve verschijnen op mijn netvlies.
Toen ik na feesten in Dokkum vaak bij haar logeerde en we over alles spraken.
Onze dromen deelden over onze toekomstige levens, carrières en liefdes.
Zouden wij ooit gaan trouwen? De ware vinden?
Dit nummer was ook haar favoriet.
“Juliet says, hey it’s Romeo, you nearly gave me a heart attack
He’s underneath the window
She’s singing, hey la, my boyfriend’s back
You shouldn’t come around here
Singing up at people like that
Anyway what you gonna do about it”
Ik denk aan de twee jongens die mij midden in de nacht, in redelijk beschonken toestand na een of ander feest waar ik niet heen mocht, onder mijn slaapkamerraam een serenade brachten. Ik voelde me vereerd, verward en hoopte dat mijn ouders niet wakker werden en uit het raam gingen hangen.
Vorige week donderdag genoot ik samen met Nathal Prins van The Dire Straits Experience die in Leeuwarden optraden. Hun nummer Romeo and Juliet staat op mijn lijst van de muziek van mijn leven.
Veel kostbare herinneringen aan mensen en mooie en pijnlijke momenten gaan verloren omdat we druk zijn, druk doen of simpelweg dingen vergeten.
Zo zonde vind ik. Muziek en schrijfopdrachten blijken een goede combinatie om waardevolle herinneringen vast te houden of terug te halen.
Om met de woorden van Hans Christian Anderson te spreken: “Waar woorden tekort schieten, spreekt de muziek.”
Bekijk hieronder mijn opname van Romeo and Juliet tijdens het concert van The Dire Straits Experience in Leeuwarden.
Muziek laat je schrijven en spreken
Soms zijn het de woorden van een liedje,
het moment dat we met bijzondere mensen deelden
of raakt de zangstem iets bij je.
Zelf laat ik vaak de muziek spreken tijdens het schrijven. Om me te concentreren, om een gevoel op te roepen of in een bepaalde stemming te komen.
Sinds kort geef ik een schrijfworkshop waar we de succesvolle combinatie van schrijven en muziek gaan inzetten. Vaker gebruikte ik liedjes tijdens schrijfoefeningen en schrijflessen maar niet eerder stond een schrijfevenement volledig in het teken van muziek.
Ben jij benieuwd welke kostbare herinneringen aan mensen en mooie en pijnlijke momenten je met muziek kunt terughalen?
Welke verhalen je niet verloren laat gaan ook al zijn we druk, doen we druk en vergeten we veel?
Welke muziek
vertelt het verhaal
van jouw leven?
Schrijven en muziek: een sterke combinatie
Muziek en schrijfopdrachten blijken een goede combinatie om waardevolle herinneringen vast te houden of terug te halen.
Wil jij aan de hand van creatieve opdrachten woorden geven aan de nummers van jouw leven?
Dan is mijn schrijfworkshop misschien wat voor jou.
Dit is wat de deelnemers erover zeggen:
“Doen, door te schrijven kom je ergens!”
“Het was leuk, interactief en mooi verdeeld. Ik wil het schrijven verder ontdekken en onderzoeken.” “Lekker om weer te schrijven en iets voor mezelf te doen. Ik ontdekte dat muziek en herinneringen elkaar versterken. Het was leuk, verassend en afwisselend.”
“Het heeft mijn verwachtingen overtroffen.”
