Dreame, doarre en dwaan. Nadat Maaike, een prachtig Fries paard, mij vijf jaar geleden van zich afgooide en ik mijn rug brak, dacht ik dat ik nooit weer de oude zou worden. Ik voelde me ellendig en was bang dat mijn dromen die ik al jaren voor me uit schoof (dat doe ik als mijn kinderen ouder zijn, als ik zoveel geld op de bank heb of als ik meer tijd heb) nooit uit zouden komen.
Schrijfcursussen, schrijfchalet en een schrijfweekend
Toen ik daarna lange tijd uit de running was, herinnerde ik me mijn droom om zelf een boek te schrijven. Mijn wens om schrijfcursussen te geven, gewoon in mijn dorp, in een warm en gezellig ingerichte chalet met een houtkacheltje waar ik me ook kon afsluiten om aan mijn boek te werken. En ook nog: een schrijfweekend in een Fries klooster organiseren om mensen te inspireren om hun verhalen op papier te zetten.
Opgaan in het schrijven
Het was niet altijd makkelijk (understatement) en mijn man en kinderen zuchten soms als ik opga in het #schrijven, maar ik heb het gedurfd en gedaan. En als ik me nu realiseer dat 5 jaar later die dromen zijn verwezenlijkt, geeft dat een enorme kick. Mijn roman in wording telt inmiddels 45.324 woorden en vordert gestaag. Mijn schrijfweekend telt genoeg inschrijvingen en gaat door. De cursussen worden positief ontvangen en schrijfliefhebbers weten mij te vinden. It koe minder?
Dreame, doarre en dwaan
